ما انسان ها باید درک کنیم که هیچ کس با کارت های علامت دار
بازی نمی کند ، گاهی می بریم ، گاهی هم می بازیم .
منتظر نباشیم چیزی را به ما برگردانند ، منتظر نباشیم قدر تلاشمان
را بدانند ، نبوغمان را کشف کنند ، عشقمان را درک کنند.
چرخه ها را ببندیم. نه به خاطر غرور یا بی قابلیتی یا برتری
جویی ، به خاطر آن که آن چیز در زندگیمان جایی ندارد .
در را ببندیم ، موسیقی را عوض کنیم ، خانه را تمیز کنیم ، غبارها
را بتکانیم.دیگر آن کسی نباشیم که بودیم ،  کسی بشویم که هستیم ..